Stemmelaus

Nanna og Ivar hadde vore saman nesten heile livet. Dei leikte i lag som born, hadde hemmeligheitar i lag som ungdom, og gifta seg som unge vaksne. Dei flytta etter kvart til ein avsidesliggande gard, og hadde bodd der sia. Men idyllen var for lengst brutt. Nanna utvikla seg til å bli nærmast ei heks. Uansett kva Ivar sa, så var det feil. Tala han mot ho, så blei ho rasande, og var han einig med ho, så var også det feil. Livet blei etter kvart uutholdeleg. Til slutt orka ikkje Ivar meir. Han bestemte seg for å slutte å snakke.

No hadde han ikkje sagt eit ord på 10 år. På folkemunne blei han berre kalt tause-Ivar. Nanna var fornøyd. Ho hadde fått det som ho ville.

Ein dag Nanna og Ivar var og såg etter sauane i marka, satte Nanna foten fast i ei ur. Same kor ho sleit, kom ho ikkje laus. Du må ringe etter hjelp Ivar, ba ho. Ivar tok telefonen, men frå munnen hans kom det ikkje ein lyd. Ivar gikk sakte bortover marka, mens Nanna kjefta og bad. Ivar begynte å le, først stille, men så høgare og høgare. Til slutt høyrde han ho ikkje meir. Ho fekk som fortjent....